نيرواناي عزيز ما

توی سرویس مهدکودکتون یه کفشدوزکی یافته بودین و بعد از اینکه با بچه ها و آقای راننده کلی باهاش ماجرا داشتین آورده بودیش خونه ازش نگهداری کنی تا بزرگ بشه؛ نمیدونم چه توقعی داشتی که کفشدوزکت اندازه ی بچه گربه بشه مثلا. در هر صورت گم شد و کلی غصه دارت کرد. فرداش تو خونه دیدم یه موجودی روی بالش داره تندتند میره سریع گرفتمش انداختمش توی جعبه که تو رو سورپرایز کنم.  ظهر که از مدرسه اومدی زدی به گریه که کفشدوزکت رو میخواهی, منم جعبه رو رو کردم با این امید که در نرفته باشه. نگاش کردی و باز حالت نزار شد, گفتم چی شد, گفتی مامان این که سوسکه! یعنی اینقدر دچار توهم فانتزی شده بودم بجای کفشدوزک گرفته بودمش!؟ البته کفشدوزکه خاکستری بود ولی این م...

روز جهانیت مبارک کودک نازنینم. همین که هنوز یادته بچه ای با اینکه مدرسه ای شدی, دلم آرومه, همینکه هنوزم با دیدن اسباب بازی جدید یه عالمه ذوق میکنی, قند توی دلم آب میشه. دیروز صبح با دو تا داداشت رفتم که قضای پریروز رو برات کادو بگیرم. فروشگاه شهر فرهنگی که عاشقشم برم و اهورا هم لذت کتاب خریدن رو تجربه کنه. اما اهورا وقتی یکی دو تا کتاب رو ورانداز کرد یهو چشمش به یه جعبه افتاد که توش اسباب بازیه. با اون گویش شیرینش گفت" از اینا دوس د ا ر م" و منم واموندم از نه گفتن. برای اهورا کتاب گرفتم و اسباب بازی, برای تو کتاب. برای مزدا,... از قلم افتاد طفلک سه ماهه م؛ آخه ترسیدم زیاد توی فروشگاه بمونم به انتخاب و این دست اون دست کردن بدقلق بشه و گریه ...

بعد از ماجرای عکس العمل خانوم معلم به متن بلندبالای من و دمغ شدنم که در ادامه ی مطلب پست "مهرانه" نوشتم دفتر مشقت رو که نگاه کردم دیدم برام نوشتن "موارد نوشته شده شنبه بررسی می شود". با خودم گفتم خب شاید آخر هفته بوده و گرفتاری بیشتر, به امید شنبه میشینم و شده میرم مدرسه. صبح شنبه که اومدم ظرف خوراکیت رو از کیفت بردارم یه کاغذ تاشده توجه منو به خودش جلب کرد. بازش که کردم یه فرم درخواست اطلاعات دانش آموز و والدین برای انجمن اولیا مربیان بود بهمراه دعوتنامه ی جلسه ی آشنایی والدین با کادر مدرسه که همون عصر شنبه, دیروز, برگزار میشد. تازه فهمیدم منظور خانوم معلم از بررسی شنبه چیه. هم تو یادت رفته بود بهم کاغذ رو بدی هم من دیر به سراغ کیفت رفته ب...

مهرانه ها ادامه داره و ما حالا هی سوژه داریم واسه نوشتن از تو. مشق لوحه نویسی تون علامتی بود که قراره بعدها زاویه ی شروع حرفهای چ ج ح بشه.  مشقت تموم شده بود و به اتفاق بابا دفترت رو بدست گرفتیم تا ببینیم و نظر بدیم. همینطور که دونه دونه علامتای نوشته شده رو نگاه میکردیم یهو انگار جرقه ای تو ذهنت زده شد و بدو دفتر نقاشیت رو آوردی و گفتی حالا فهمیدم چطوری چشم بکشم. و این خانوم رو کشیدی به این وجاهت!  یعنی نیروانا هلاک این ابتکار عملتم مادر! کاش منم اندازه ی تو بلد بودم دانسته هام رو بکار ببندم. میگی مامان تا حالا خانوم اینجوری نکشیده بودم, درست میگی خب, زاویه ی دید سه رخ, چشمای خط چشم دار بادومی, شینیون مو, حلقه ی بی...

دیشب دومین مراسم مشق شبت برگزار میشد, بابا گفت برم سر و گوشی آب بدم ببینم چه میکنه. من که با خودم عهد کرده م فقط چراغ خاموش به مشق و درست نظارت کنم. بعد از چندی پدر با لبخند برگشته میگه میدونی چه جوری داشت مینوشت, میگم نه, (میدونستم مشق لوحه نویسیت تمرین از بالا به پایین نوشتن این علامته | ) میگه یه خط بلند از بالا تا پایین دفتر میکشه و بعد ما بین خطوط رو پاک میکنه! دیروز همه ش فکر میکردم اولویت من برای آموزش تو اینه که همیشه راه دومی هم هست, و دیشب تو داشتی بهم ثابت میکردی خودت میدونی ممکنه راه دیگه ای هم باشه. امروز دعا میکنم این توانایی تو رو سرکوب نکنن. بهت انگ تقلب نزنن یا توی چارچوب الگوهای از پیش تعیین شده ی صد در صدی خفه ش نکنن....

کلی برات نوشته بودم پرید! حالا دارم اول نت برمیدارم بعد یه جا کپی کنم اینجا. تا اونموقع میترسم دیر بشه ثبت این لحظه ها. فعلا این عکس نازنین باشه تا حال این لحظه هام رو ثبت بزنم. دسته جمعی بردیمت گذاشتیمت سر درخت شکوفه جونم. همه ی زیبایی امروزت یه طرف, اینکه رفتیم در خونه مامان بزرگی برات قرآن بگیره از زیرش رد بشی یه طرف. با اشک شوق بدرقه ت کرد و شیرینی. بعدشم گفت من که نیستم دانشگاه رفتنت رو ببینم... توی ماشین میگفتی مامان بزرگی اشکش دراومد, منم گفتم آره خب خیلی بزرگ شدی یهو, اونم توی این لباست. وقتی رسیدیم با یه ماشین که اونم یه شکوفه توش بود و مامان باباش همزمان پارک کردیم و به سمتشون رفتیم و سلام کردیم. فاطمه اسم همکلاسیت ب...

از روزی که جشن پایان مهدکودک رو بر پا کردین, شماره ی روزایی رو که تا باز شدن مدرسه مونده بود ازم پرسیدی. بعد از اون هر از گاهی مثلا هفته ای, دو هفته ای یک بار ازم میپرسیدی چقدر دیگه مونده و من حساب کتاب میکردم عدد میدادم. حالا دیگه از تعداد انگشتای دستتم کمتر مونده که به قول خودت بری کلاس اول. تمام هیجانم رو از انتخاب مدرسه, ثبت نام, واکسن, اندازه زدن لباس فرم و دریافت پیامک خرید کتابای درسیت از طرف مدرسه, نشد بطور کامل برات بنویسم. اینکه چقدر برام مهمه که تو بیشتر درس زندگی بگیری تا حفظیات کم کاربردی درسای مدرسه رو و برای همینم بجای مدرسه های پر طمطراق و چشم پر کن که اکثر دوستای مهدت رو در آغوش پذیرفته, تصمیم گرفتیم مدرسه ی خلوت و دور دست...