قصر پرنسس نیروانا

وای خدای من!!!! الهه جووووونم! هی میدیدم افراد آنلاین بیش از یکیه، هی میگفتم خدایا یعنی کی میتونه باشه!؟ فدای تو بانوی اولم بشم من، چقدر خوشحالم که تو اولین نفری هستی که اسم قشنگش توی این پست میدرخشه. میبینی الهه جونم، نیروانا به ما فرصت میده از نو کودکی کنیم. نمیدونی من خودمم چقدر عشق کردم واسه اینکه کودک درونم این تو بپلکه و هوایی تازه کنه. باور نمیکنی اتاق نیروانام کمتر از سه در چهاره، اینقدر که نتونستم یه نمای کامل از قصرش توی عکس بندازم. واسه همینه حامد شاسی و قطعاتش رو توی کارگاه ساخت و اومد توی خونه سر همش کرد. کاش بتونیم صدای هیاهوی یسنا و نیروانا رو توش بشنویم. عزیزدلم، الهی رویای تو هم محقق بشه. یه روزی که خیلی نزدیکه. کاش بتونیم واسه تون کاری بکنیم الهه جونم. خیلی عاشقتم. بازم مرسی از نگاه و انرژی قشنگت این وقت بامدادی که دیگه من کم کم باید آماده شم بسوی کار!

مرسی از محبتت عزیزم، خوش بحال من با داشتن دوست بامعرفتی چون تو. همیشه شاد باشی و یلدات هم از همین حالا فرخنده باد. مرسی از لینکت عزیزم. قبلاً شرکت کرده م. فدات

سلام لی لی نازنینم، ممنونم از اینهمه دلگرمی و صرف وقتی که برای سرزدن بهمون داری. خیلی دوسِتون دارم. کاش با دوستای وبلاگیم یه جا ساکن بودیم و میشد از این امکانات بچه هامون با هم استفاده کنن. شک ندارم همه ی دخترای همسن نیروانام بدجوری توی حال و هوای مشابهی هستن. دلت زیباست عزیزم، با تمام وجودم آرزو میکنم برای آرشیدام این قصر رؤیایی جور بشه

ما بسی خوشبختیم گلناز جون، اینو خوب میدونم و کاش قدر بدونم که یه بابای عاشقی هست که هر طرحی جلوش بذارم نه نمیگه و با هر ابزار و امکانات و وسعی که داره برام درش میاره. تو فکر کن همه ی این طول و عرض و ارتفاع رو با کنار هم قرار دادن و چسبوندن الوارهای چوب 15 سانتیمتری ذره به ذره کنار هم در آورده. دست تنها مثلاً یه طول دو متر رو چسب چوب بزنی وجب به وجب گیره بزنی تا جفت بشه و چفت بشه و بعد باز قطعه ی بعد و قطعه های بعد و ... بعد این وسط چوب شکم بده از نم بارونی که توی فضا هست یا نور آفتابی که بخاطر کمی جا بهش تابیده و بعد هی سمباده و چرخ پوست و .... تازه توی این شهر به این بزرگی ِ ما چند روز دنبال لولای در کمدها بود آخه هر چی توی مغازه ها بود کیفیت پایین و بدردنخور. مجبور شده لولای در بزرگتر بگیره که کلفت تره و بعد از کناره هاش ببره که بدرد این ضخامت چوب بخوره. کلاً داستان داشته تا این قصر بنا شده. مث داستان همه ی قصرای تاریخ!!! میدونی این قصره تا نصف اتاقش رو گرفته و اصلاً جا ندارم فاصله بگیرم بشه از روبرو یه عکسِ مَشت در بیارم ولی همه ی سعیم رو میکنم، آخه هنوز کامل کامل هم نشده بود و اتاقش هم نامرتب و تشک و رویه ی اون هم ناآماده. و همونطور که یادآوری کردی و خیلی هم توی ذوق میزنه اون ملحفه ی گل منگلی که هنوز دنیا نیومده بود خریده بودمش که بین اون و پارچه ی رنگین کمونی پرده ی اتاق قبلیش یکی رو انتخاب کنم واسه پرده ، رنگین کمونه برنده شد و این همونجور نو مونده بود وسط ملحفه ها که یهو اومد دم دستم و چون نو بود گفتم شگون داره همینجوری بندازم روی تشک موقتش از وضعیت نارنجی زرد خارج بشه تا بعد همون ملافه یاسی بک گراند تولدش رو واسه تشکش که قراره برسه دستمون کاور کنم. نمیدونم حالا که ما گیر دادیم تو مایه های بنفش صورتی چرا هی زرد و نارنجی به تورمون میخوره والا!!! القصه دست و نگاه گلت درد نکنه واسه این کامنت مهربانانه و خواهرانه، قربون دل نگرونیت برم. هنوز که تنم نخاریده. گفتم واسه ت که یه کم دارم بهش جدی تر فکر میکنم تا زمان، بیشتر از این از دستم نرفته. به قول سمانه دوست نازنینم، نگران نیروانا و هم نسلی هاشم که واژه های خواهر و برادر و دایی و خاله و ... از فرهنگ لغات و زمانه شون پاک میشه. فکر کن! مجبورن دنبال مثال هایی از این نسبتهای نادر بگردن تا مفهومش رو درک کنن. نیروانا همین الانشم توی درک خواهر و برادر مونده، هی ازم میپرسه مامان خواهر، دختره یا پسر! و هر چی توضیح میدم باز یادش میره و بار دیگه و بارهای دیگه ازم میپرسه. اینه که بهش فکر میکنم وگرنه از منظر خودم هیچ چیزی توی دلم نمونده که بخوام واسه بچه ی دوم تجربه ش کنم. هیچ. قربونت برم ایشالا یه دل سیر واسه هم حرف بزنیم بعدنا

عاشقتم زینب نازنینم، با اینهمه حس قشنگت. خیلی حیف شد که نرسید تا در حضور سبز و بی نهایت شادی بخش شما رونمایی بشه، جاتون اون لحظه ها خیلی خالی بود و مطمئنم که اگه آناهیتا و عسلم بودن چه لحظه های زیبایی که ثبت نمیشد. قربون مهربونی و تشویقای همیشگی و گرمت که بی نهایت به آدم انگیزه میده. الهی سایه ی پر مهر تو و عمو منصور هم روی سر آناهیتای عزیزم باشه و سمانه جون و عمو امیر بر سر عسل گلم. همیشه برامون بمونین دوست جونای بی نظیر

سلام عمویییییییی، پس کی میایی خونه مون رو ببینی، میبینی چه قصری بابا برام ساخته، شک دارم همه ش توی عکس جا بشه باید خودت بیایی ببینیش. دلمون واستون خیلی تنگیده. بوس بوس

فدات شم عزیزم. دقیقاً همینطوره که میگی. باید هر لحظه سپاسگزار لطف خدا بود ولی فکر کنم پسرام شیرینی خودشون رو دارن. اگه توی دنیای پسرونه هم بودم یه کاری میکردم عشق کنیم با دنیامون. مهم اینه که آدم همیشه از همه ی شرایط لذتش رو ببره. خدا چشمه ی بهشتی نازنینت رو برات حفظ کنه عزیزم و شمام حسابی توی دنیای دخترونه تون لذت ببرین عزیزای من. فداتون

من فکر میکنم هر کی یه جور پدری و مادری میکنه همینطور که هر کی جور مخصوص به خودش عاشقی میکنه، و همه جورش قابل تقدیر و ستایشه. ممنونم از اینهمه لطف و توجهت عزیزم. خیلی دوسِتون دارم. میگم کاش با هم قرار بذاریم شایان و نیروانا با هم آشناتر بشن و بازی کنن. نمیدونم شایان که پسره از این فضا خوشش بیاد یا نه ولی امتحانش بد نیست. مگه نه!

فدای نگاهت مهدختم که اینهمه مهر رسونه. قربون دل مهربونت. پرنسس عاشق خاله ی اهل دل و نازنینشه. خودش همه ش بهم میگه مامان من هر وقت میرم توی اتاقم سورپرایز میشم. آخه خیلی فضای اتاقش یهو عوض شده بعد تقریباً شیش ماه. فدات بشم که نازنین پسرمون تولد قمریش رو پشت سر گذاشت و من نرسیدم بهتون مبارکباد بگم. منتظر بیست دیماه زیبا هستم که زمستون رو عین بهار دلچسب میکنه. هزار تا بوسه توی دست باد روانه به گونه ی مخملی بردیای چشم آسمونیم که داره سه ساله میشه

فدات عزیزم، اتفاقاً این فقط مراحل پایانی بود که تونستم عکس بگیرم. آخه قبلنا که حامد چیزی میساخت چون کارگاهش تقریباً توی خونه بود راحت دسترسی داشتم و تند تند عکس مینداختم از همون ب بسم ا... ولی این سری بعد مسافت و حضور نداشتن من توی کارگاه باعث شد فقط این آخریا رو عکس بندازم. فکر کن از مرحله ی برش الوار و چسبوندن و ... مرسی از نگاه و دلگرمی قشنگت عزیزم. شمام شاد و پاینده باشی دوست همیشه همراهم

توی دل نیروانا نیستم و لی حسش رو میبینم و حس میکنم. انگار رویای کودکی خودمون برآورده شده باشه مام همون حس رو داریم. خدا همه ی پدر و مادرا رو واسه بچه هاشون توی دستای خودش محکم نگه داره که هر کدوم یه جوری در حال ابراز عشق و انجام مسئولیتهای فوق العاده حساس پدری و مادری هستن. و تو و بابانوید رو هم واسه الینای نازم که جنس پدری و مادری تون اینقدر متعالیه که ماها هرگز به گردش نمیرسیم. عاشقتم

فدات خاله

فوق العاده زیبابینی عزیزم، آره رشته ی بابا حامد هنرهای تجسمیه. شوهر خواهری هم تو وادی هنره حتماً آره؟

سلام، حتماً

نمیدونم برای اینهمه تحسین و لطف و انرژی مثبتی که میفرستی چی بگم مامان ویهان عزیز. خدا کنه بتونیم تا انتها همراه و دوست خوب نیروانا بمونیم. این روزای هفت سالگیش خیلی نگرانم که همه چی رو بعد از تولد دو تا داداشش و درگیریای من از کف داده باشه. ابن روزا خیلی با خودم درگیرم سر این موضوع. مخصوصا وقتی برگشتم به عقب و این پستهای قدیمی رو خوندم. برامون دعا کن عزیزم