نيروانا جاننيروانا جان، تا این لحظه: 14 سال و 3 ماه و 30 روز سن داره

نيرواناي عزيز ما

تصویرها می گویند - نیروانا در اصفهان

1390/4/6 9:48
نویسنده : مامان فريبا
5,327 بازدید
اشتراک گذاری

نقطه ي پايان سفر نصف جهان بود. شهري كه براي من بيشتر از سي و سه پل و زاينده رود و نقش جهان و چه و چه و چه، هست. شهري كه براي حدود 5 سال در آن زيستم، نه، زندگي كردم با همه ي تلخي و شيريني هاش. شهري كه بهترين دوستاي زندگيمو اونجا پيداكردم. چقدر كوچه و خيابوناش رو گز كردم. شاد يا ناشاد كنار زاينده رودش نشستم و به آبي كه ميرفت خيره شدم. اوههههههه كه چقدر خاطره دارم من از اصفهان ... و زيباترين خاطره ي من وجود خونه و خونواده ايه كه انگار خونه و خونواده ي خودمه. هميشه وقتي از بي مهري خوابگاه و خوابگاهيا دلم ميگرفت بارم رو ميبستم به قصد اونجا، پناهم بود تو اون تنهايي و غربت. ميرفتم و يه جون تازه و حال خوش پيدا ميكردم و برميگشتم به غربت دانشگاه. اين پست رو تقديم ميكنم به مادر، پدر ، مريم، منا و احسان كه نقشبند بهترين خاطرات من از نصف جهانند.

اينم نيروانا در اولين سفرش به اصفهان:

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

نيروانا و چه بسا خودم دلمون ميخواد همينجا و همين لحظه از همه ي كسايي كه اين سفر رو برامون به شيريني عسل كردن قدرداني كنيم:

از باباجان و مادرجون با همه ي صبر و بزرگواريشون، خاله رويا و عموحميد با همه آغوش بازشون براي نيروانا و شيطنتاش، از خاله مهري عزيز كه اگه اونقدر از قائمشهر زنگ نميزد و هي دعوتمون نميكرد با روي باز شايد اصلاً به اين سفر نميرفتيم، مديونشيم همه ي اوقات خوش اين سفر رو و چقدر دلش درياست و آب و آيينه و چقدر پيشش بهمون خوش گذشت، با اون خونواده ي نازنينش:پدر و مادر گرامي، اكبر آقا، آرمين و آرميتا. از خاله آذر كه خود عشقه با حسين آقاش كه تازه دل باصفاش رو يافتيم و امير و عسلش. از خاله اعظم با خونواده ي گرمش كه الحق خود خود مهمون نوازين. از خاله رادك و دو تا فرشته ي نازش. از خاله منيژه و همسرش. از خاله فرح عزيز با آقا مهرداد و آرتين كوچولو كه يه عروسك هاپوي خوشكل به نيروانا يادگاري داد. از خاله فاطي و علي آقا و عماد و جواد با اون كباب مشتي كه توي اون خونه ي عجيب و قشنگ مهمونمون كردن. از آقاي پدر و خانوم مادر، احسان، مريم و مناي عزيز كه نيروانا اولين پيانو نوازي عمرشو تو بغل اون نشست و روي پيانوي او نواخت، به چه زيبايي و ماهرانه، انگار كه تو بهشت هم پيانو مينواخته.

اگه نوازش دستاتون نبود همه ي گلهاي باغ مي مردن. دوسِتون داريم و دلمون ميخواد بازم ببينيمتون. زود زود بيايين پيشمون.

 

پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (14)

منا مامان فینگیلی
6 تیر 90 12:07
سلام فریبا جون
خوبی مامانی ؟نیروانا جون خوبه؟
پس بقیه تصویرها کو شن؟!!!!
من مسافرت را خیلی دوست دارم و وقتی مجرد بودم سالی 2 بار را میرفتم اما بعد از ازدواجم نشد که بریم واسه عید هم برنامه ریزی کرده بودیم که نوید مریض شد الان هم که وضعیت من اینطوری!فکر کنم تا 2 سال دیگه نتونم از اهواز تکون بخورم
خوشحالم که با دوستام دوست شدی مامانی


سلام عزيزم، خوبيم. مرسي. قربونت.اصفهان نشد زياد عكس بگيريم يعني عكس تك از نيروانا همين بود و يكي ديگه كه بخاطر تو اونم ميذارم. غصه نخور مناجون. مام بعد يه عمري اينجوري رفتيم سفر. البته سالي چندبار ميرفتيم مشهد براي ديدن مامان باباي حامد كه البته اون از نظر من مسافرت نبود. منم مجرديام خيلي مسافرت مي رفتم، مخصوصاٌ دانشجو كه بودم خودم واسه خودم اينور اونور ميرفتم خونه دوستام شهرهاي مختلف. ولي اين اولين سفري بود كه تو متأهلي رفتيم بعد پنج سال و يه مدت نسبتاً زياد تو سفر بوديم. ايشالا سه ماهه دوم بارداريت اوضاع بهتر ميشه ميتوني يه سفري بري هوا عوض كني. فينگيلي كه دنيا بياد حسابي بهش برس يه كم بزرگتر بشه بزنين ماركوپولوبازي. شاد باشي مامان جون

کاکل زری یا ناز پری
6 تیر 90 12:40
مامان فریبا تو اصفهان دانشجو بودی؟ من تبریز بودم واقعا" بعضی روز ها خیلی ادم دلتنگ میشه و اون موقع ها وقتی یکی به ادم محبت می کنه همیشه تو ذهن و دل میمونه. به امید موفقیت نیروانای عزیز


آره عزيزم. دقيقاً همونه كه ميگي. دوستاي تو موقعيتاي سخت هميشه به ياد آدم ميمونن و جاودانه ميشن. به اميد ديدن روي ماه كاكل زري و نازپري


haleh & termeh
7 تیر 90 8:32
انشاا همیشه چنین جمعایی به خوشی و شادی داشته باشید و خدا همتون را حفظ کنه که برای همدیگر خاطره های خوبی به یادگار میزارید
نیروانا جون را ببوس از طرف من


مرسي هاله جون، خدا باهم بودناي شما رو هم پر كنه از همه ي اين خاطرات خوش. منم روي ماه ترمه ياس رو از اين راه دور ميبوسم.
sahar
7 تیر 90 11:26
من اگه در خیابون یه دختر بچه سبزه با لباس کیتی با چشم و ابروی مشکی ببینم چنان بغلش می کنم و میچلونمش و باش هپی میشم که مامان بچه هه با یه قیافه همدرد می گه ایشالله خدا بهتون یه بچه بده
.....
خیلی ساله ازدواج کردین بچه ندارین ؟؟؟


آره سحرجون تو كشور ما اينجوريه كه اگه بچه رو همينجوري كه گفتي تحويل بگيرن هموني كه گفتي تصور ميشه ولي جاهاي ديگه ي دنيا انگار اينطور نيست. نباتت رو بچلون از طرف من. فداش، عكسش نصفه نيمه است تو سايتت؛ ولي همين نصفه هم دل ميبره.
معصومه مامان سهند
7 تیر 90 11:41
سلام مامان مهربون نیروانا
ممنونم که به من و سهند سر زدید اگر اجازه بدید لنکتون کنم


سلام، حتماً معصومه جون. لطف ميكني. فكر كنم من بي اجازه شما اينكار رو كردم. اميدوارم كه جسارت نكرده باشم. سهند رو ببوس
مدرسه مامان ها
7 تیر 90 11:42
سلام مامان مهربون.
خداوند فرزند نازنینتون رو براتون حفظ کنه.
مدرسه مامان ها منتظر نظرات مفید شماست.


سلام دوست خوبم، خيلي لطف كردين به ما سر زدين. حتماً به مدرسه ي شما ميام. ميشه ثبت نامم كنين؟ منم اسم مدرسه تون رو با اجازه گذاشتم تو دفترم
عمو حمید
7 تیر 90 15:09
کلک باز یادت رفته باهم رفتیم شیراز زیارت پاسارگاد حاجی شدیم طواف کردیم ! کلک باز بند عباس ، اصفهااااااااان



سلام عمويي، من كلك نزدم، ته جمله رو نخوندي "و يه مدت نسبتاً زياد تو سفر بوديم" آره شيراز و اصفهان و بندرعباس و خيلي جاهاي ديگه هم با بابايي رفتيم و خيلي هم بهمون خوش گذشته انصافاً؛ ولي زودي برگشتيم. ببخش اگه جمله ام ممكنه طوري خونده بشه كه نبايد بشه
به روياجونم سلام برسون. بوس بوس


(الهام) مامان لنا
7 تیر 90 16:34
سلام خاله سفر خوش گذشت چه خوشگل شدی با اجازه لینکت کردم


سلام خاله جون؛ آره جاتون خالي ؛ البته بيشتر از يه ماهه برگشتيم ولي سفرنامه تازه تموم شد. مرسي كه لينكم كردين. منم مي پيوندمتون
مامان رادین
8 تیر 90 14:50
عکسای قشنگی بود. همیشه شاد باشی گلم از اینکه به ما سر میزنید ممنون.


ممنون عزيزم، چشماتون قشنگه. شما لطف داري. قربونت
كاكل زري يا نازپري
10 تیر 90 13:34
ديگه بامون از نيروانا نمينويسي مامان فريبا


چرا عزيزم، ببخشيد؛ جريان اين چند روز تأخير رو مفصلاً‌ مينويسم. مرسي كه به ما سر ميزني
منا مامان فینگیلی
12 تیر 90 12:12
سلام فریبا جون کجایی مامانی؟
دلم واسه نیروانا تنگ شده
راستی فینگیلی ما جنسش را رو کرد اگه گفتی چیه؟؟؟؟


عسل عسل قند عسل، تقلب كردم و ديدم دختر گلت رو. فداش جيگر.
مامان نیلای
23 شهریور 90 20:32
واااااااااااای چه نازه دوسش دارم


مرسي خاله، منم خيلي دوسِتون دارم
مامان سانای
6 خرداد 91 14:17
من هم چهار سال از بهترین روزهای جوانی مو اصفهان گذروندم .
چقد توی غربت کنار زاینده رود نشستم وبه آب خیره شدم .ولی شکر خدا همخونه ای هام یکی از دیگری بهتر بود وگرنهغیر قابل تحمل می شد.فکر کن ترمی فقط یه بار می تونستی بره خونه .چقد سخت بود.یادش بخیر


خدا رو شکر. خوشحالم برات. دوستای خوب همیشه بهترین حلال مسائلن. خدا برای همه مون دوستامونو نگه داره
مهری ولیان
17 بهمن 91 11:28
همیشه به سفر عزیزم.......................ذت
ما که با حضور شما کلی لذت بردیم........
باز هم منتظریم.

با همه ی دوستانِ جان عزیزم. ما همیشه آرزوی دیدار داریم