اندر احوالات کلاسهای خلاقیت استودیو آبی
روند کلاسای استودیو آبی (خلاقیت) امیدوار کننده نیست و اگه واقع بین باشی میشه گفت مأیوس کننده ست. اینقدر که دیروز تماس گرفتیم گفتیم براتون کنسل کنن، برای تو و عسل و آناهیتا.
اون هفته علیرغم اینکه تازه از شر تب خلاص شده بودی بردمت کلاس و برای خانوم جلالی هم گفتم که یه هفته ی تمام توی بستر بیماری بودی. با این حال با اشتیاق رفتی کلاس، یه لیست بلندبالا هم دادن وسایل نقاشی برات بخریم برای کلاس عصر نقاشی خلاق. بدو رفتم لوازم التحریری پیشنهادی و تهیه کردم و تند تند برچسب زدم که برای عصر همه چی آماده باشه، فکر کن چقدر توی ذوقم خورد وقتی عصر خاله زینب بهم اس داد که قراره کلاس عصرا کلاً کنسل بشه چون بچه ها نمی کشن!!! و بعنوان مثال تو عزیزم رو اسم بردن که نمیدونم چی بهشون گفتی که دال بر این استدلالشون بوده. و نگفتن چون نمیتونن برنامه ی عصر مربیا رو جور کنن کلاس کنسل میشه. برام خنده داره که یه سری آدما همه ی ضعف و کاستیاشون رو گردن این و اون بندازن، تازه وقتی روانشناس باشن دیگه واقعاً نمیدونم باید بخندم یا گریه کنم. در هر صورت خوشحال تر شدم که خودشون باعث شدن ما این تصمیم نه چندان فوری رو بگیریم. اگه دست باباحامد بود که همون جلسه ی اول استودیو آبی کنسل شده بود ولی ما خب فرصت دادیم شاید اوضاع بهبودی پیدا کنه. در هر صورت نمیخوام خلاقیتی که الان در تو سراغ دارم و با همین آگاهیای دست و پا شکسته ی خودمون برات حفظش کردیم دستخوش کم تجربگی های دیگران بشه. هر چند خیلی حیف شد. چه خوابهایی که برای این کلاسا ندیده بودیم. فکر کن اونهمه هماهنگی کردیم و در مورد کلاسا بحث کردیم و بیر و بیار کردیم با همه ی مشکلات که روزای پنجشنبه تون پربار باشه و آخرش اینجوری شد.
میدونی دخترم! همیشه از حرف تا عمل راه دراز و پر نشیب و فرازیه که خیلیا دست کم میگیرنش و الکی دل بقیه رو با حرفای قشنگ و بزرگ بزرگشون خوش میکنن. کاش بتونم با عملم بهت یاد بدم که اینجوری نباشی گلک.
داره کم کم حالیم میشه این مؤسسه خلاقیت و مهارتهای راه آینده ی نخبگان چرا نمایندگیاش توی شهرای مختلف یکی یکی تعطیل میشن و چرا همین نمایندگی کرمانش هم یه بار تعطیل شده و دوباره با مدیریت جدید بازگشایی.
کاش به جای اینهمه تبلیغ، یه کوچولو بیشتر دنبال اثبات عملی خودشون بودن. کاش!
------------------------------------------------------------------------------------------------------
بعداً نوشت:
دیروز خانوم جلالی باهام تماس گرفت و کلی با هم صحبت کردیم. از اینکه ما بچه های سرچشمه یهویی همه با هم کنسل کرده بودیم دلگیر بود. اول برای مقاطع سنی بالاتر گله داشت که با اینکه بچه های ساکن کرمان و پدر مادراشون رو راضی کردیم به خاطر بچه های سرچشمه کلاس رو پنجشنبه ها بیان، بچه های سرچشمه دارن کلاساشون رو تعطیل میکنن. من گفتم دلایل کنسلی بچه های بزرگتر رو دقیق نمیدونم ولی خودمون به دلیل بی برنامه گی ها و تغییر کلاسا و بعدشم حذفشون این تصمیم رو گرفتیم اونم با کلی دلخوری. هنوزم می گفت دلیل اینکه مثلاً کلاس نقاشی رو تعطیل کردیم این بود که بعضی بچه های کلاس حتی نمیتونستن مداد دست بگیرن. و مجبور شدیم کلاس هماهنگی حسی حرکتی براشون بذاریم که اول یاد بگیرن مثلاً قلم دست بگیرن، مضراب دست بگیرن که بعد کلاس نقاشی و موسیقی شون مفید واقع بشه. کلاس قصه گویی رو تعطیل کردن چون بچه ها نمیتونستن نقش بگیرن و من که بهش گفتم نیروانای ما یه مدت طولانی با خودش میشینه نقش مادر و بچه و چه و چه و چه به خودش میگیره و به جای همه ی شخصیتای نمایش حرف میزنه گفت بچه های دیگه اینجوری بودن. کلاً نتیجه ی بحثمون این شد که چون بچه ها با اینکه توی یه رده ی سنی هستن، همسطح نیستن! بنابراین کلاسشون نامنظم شده و تازه مربیام از وضعیت بچه ها و سطحی که درش بودن ناراضی بودن! و با اینکه به زینب عزیزم که خیلی دلش میخواست آناهیتا همچنان کلاس بره قول داده بودن برای نشون دادن حسن نیتشون کلاسا رو با 3 نفر حاضرن ادامه بدن گفتن براشون میسر نیست!
خودم شاید اونموقع برای اینکه بحث خاتمه پیدا کنه قبول کردم و موفق باشیدی گفتم و خداحافظی کردم ولی بعدش که فکر کردم با خودم گفتم خب اگه همه چی گل و بلبل باشه که بچه ها دیگه آموزش و رشد و بالندگی ای نیاز ندارن، اگه یه بچه ای همه چی بلد باشه که دیگه نمیره کلاس! مگه قرار نبوده این کلاسا ویژه ی سطوح سه تا شش سال باشه، پس باید تواناییای بچه ی توی این سن رو در نظر گرفته باشن دیگه. منم که یه آشنایی حداقلی با بچه ها داشتم و میدونستم که اینطوریام نیست که میگن، کاش یه کم بیشتر ازشون دفاع کرده بودم. کاش گفته بودم مربیای شما باید شیوه ی ارتباط برقرار کردن با بچه ها و روش تدریس بر اساس اون رو بلد باشن. کاش میشد بگم خیلی بی انصافیه که همه ی تقصیرا رو بندازین گردن سطح و کشش بچه ها، اونم وقتی خودتون ضعیف عمل کردین بعد از اینهمه استقبال گرم ما و با دقت و وسواس انتخاب کردن کلاسا و ... .
همیشه توی حرف زدن کم میارم. کاش یه کم راحت تر میتونستم رودر رو یا تلفنی انتقاد کنم. وجدانم می درده بچه جون!