تابلویی در راه
تابلویی در راه 
وقتی بعد از شنیدن تفسیر نتیجه ی تست تو که از روی سی دی برامون توضیح داده شد، این گواهینامه رو از خانوم جلالی گرفتم انگار تو اوج آسمونا بودم. انگار که مدرک پرفسورای تو رو بهم داده باشه. یه حس خیلی قشنگی بود که به همه ی آوردن بُردنای تو برای تست دادن می ارزید. ولی
میدونی چیه آی کیوی من!
این فقط یه خودارزیابیه. انگار بیشتر برای این بدستش آوردیم که فرزندپروری خودمون رو تا الان محک زده باشیم تا استعداد تو رو. برای اینکه ببینیم درست میریم یا نه. به نظرم شناختی که ما لحظه به لحظه از تو و تواناییات داریم رو نمیشه با هیچ تست و نرم افزار ارزیابی ای بدست آورد. مطمئن باش، این اولین آزمون و مدرک زندگیت چیزی از حس مسئولیت پدر و مادری ما به تو رو کم نمیکنه و بلکه زیاد و زیادتر میکنه تا روزی خودت بتونی استعداد و تواناییهای خودت رو کشف کنی و قدم در راه شکوفا کردنشون برداری. ما فقط زمین تو خواهیم بود نهالک نوپا تا اونجایی که خودت ریشه هات رو در ما بگسترانی و تنومند بشی و بر ما سایه بیفکنی. اون روز ما هم به ریشه هات چنگ میزنیم تا از فرسایش و از هم پاشیدگی در امان بمانیم. هماره، تا میتونی، خودت باش نیروانای من!
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
نوید دارای وبلاگ میشود و لینکتان می کند