بپَر تا آسمونا اَبرَكم
هواي دريا داري. اينم دلمشغولي اين روزاته كه ميري روي چهارپايه ت و ميپري تو دريا و بعدم اداي شنا كردن درمياري. دخترم قهرمان پرشِ ارتفاعه، مگه نه!
پانوشت يك: اين مُدِ عكسبرداري ورزشيِ دوربينمون هم خيلي مالي نيست. فلاش توي اين وضعيت نميزنه كه هيچ خودشم صحنه رو تاريك ميكنه. و صدالبته كه سرعت ثبت لحظه هاش به سرعت پرش نيرواناي ما نميرسه. لرزش توي عكسا بخاطر همينه ها، يه وقت تصور نشه بخاطر لرزش دست من از هيجان اين لحظه ها بوده
پانوشت دو: دوستان ببخشيد كه فضاي خونه مون اينقدر ناآراسته ست. بچه داريه ديگه
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی