نيروانا جاننيروانا جان، تا این لحظه: 14 سال و 3 ماه و 30 روز سن داره

نيرواناي عزيز ما

بهار بمان شکوفه ی پاییزی

کلی برات نوشته بودم پرید! حالا دارم اول نت برمیدارم بعد یه جا کپی کنم اینجا. تا اونموقع میترسم دیر بشه ثبت این لحظه ها. فعلا این عکس نازنین باشه تا حال این لحظه هام رو ثبت بزنم. دسته جمعی بردیمت گذاشتیمت سر درخت شکوفه جونم. همه ی زیبایی امروزت یه طرف, اینکه رفتیم در خونه مامان بزرگی برات قرآن بگیره از زیرش رد بشی یه طرف. با اشک شوق بدرقه ت کرد و شیرینی. بعدشم گفت من که نیستم دانشگاه رفتنت رو ببینم... توی ماشین میگفتی مامان بزرگی اشکش دراومد, منم گفتم آره خب خیلی بزرگ شدی یهو, اونم توی این لباست. وقتی رسیدیم با یه ماشین که اونم یه شکوفه توش بود و مامان باباش همزمان پارک کردیم و به سمتشون رفتیم و سلام کردیم. فاطمه اسم همکلاسیت ب...
31 شهريور 1395

بوی ماه مدرسه

از روزی که جشن پایان مهدکودک رو بر پا کردین, شماره ی روزایی رو که تا باز شدن مدرسه مونده بود ازم پرسیدی. بعد از اون هر از گاهی مثلا هفته ای, دو هفته ای یک بار ازم میپرسیدی چقدر دیگه مونده و من حساب کتاب میکردم عدد میدادم. حالا دیگه از تعداد انگشتای دستتم کمتر مونده که به قول خودت بری کلاس اول. تمام هیجانم رو از انتخاب مدرسه, ثبت نام, واکسن, اندازه زدن لباس فرم و دریافت پیامک خرید کتابای درسیت از طرف مدرسه, نشد بطور کامل برات بنویسم. اینکه چقدر برام مهمه که تو بیشتر درس زندگی بگیری تا حفظیات کم کاربردی درسای مدرسه رو و برای همینم بجای مدرسه های پر طمطراق و چشم پر کن که اکثر دوستای مهدت رو در آغوش پذیرفته, تصمیم گرفتیم مدرسه ی خلوت و دور دست...
24 شهريور 1395

یه بوس کوچولو!

چند وقته میخوام از جریانات مدرسه ت بنویسم نمیشه. فعلا این عکس واکسن شروعش رو داشته باش تا یه فرصتی که امیدوارم زودتر دست بده از حال و هوای فصل جدید زندگیت بنویسم. از ترس اینکه توی گیرودار شرایط جدید مادریم که ناشی از ورود داداش مزدا به جمعمون هست نتونم بهت برسم هی واکسن ورود به مدرسه ت رو عقب انداختم. ولی چقدر الکی میترسیدم, تو خیلی قوی ظاهر شدی و عواقب چندانی نداشت. آفرین شیر ژیان! ...
25 مرداد 1395

ماه نشان

دخترم, سنگ صبور این روزای من! ندیم کمک دست مامان! چقدر از نوشتن برات عقب مونده م. میبخشیم میدونم. رسیدگی به امور دو تا داداش کوچولوی سراپا نیاز و وابستگی, پرداختنم به امور تو رو خیلی کم کرده ولی از محبت و عشقم بهت ذره ای نکاسته.  ممنونم که بهم یاری میرسونی, یا اهورا رو سرگرم میکنی جیغ و هوار نکنه مزدا رو بیدار کنه, یا گهواره و نی نی لای لای مزدا رو تکون میدی خوابش آروم بمونه, یا تو آشپزخونه میپلکی ببینی چطور میتونی هم اشتیاق خودت به ساختن و درهم آمیختن رو پوشش بدی هم احتمالا باری از دوش من برداری. علاقه ی زیادت به آشپزی و ترکیب مواد مختلف برای رسیدن به اشکال و طعم های جدید غذایی با خرید کتاب آشپزی فیلیکس و گرفتن یه هدیه ی کلاه سرآشپز ...
13 مرداد 1395

آمد از قله های روشن نور

مزدای مانای ما, به نام خداوندگار خرد, گامهای آسمانیش را بر زمین نهاد. بادا که نام بلندش را با اندیشه, گفتار و کردار نیکش به گیتی جاودانه سازد, آنگونه که خدایگونی و خدایگانی بشر را سزاست.
10 تير 1395

بدرودی به زیباییِ مهرآیین

نازنینم  نیروانا مهدوی بیدخت همچون نهالی ظریف و زیبا دستت را در دستانمان گذاشتی. با خود عهد بستیم تلاش کنیم تا در تمامی ابعادِ رشد، پرورش یابی و وجود زیبایت هر روز نیرومندتر شود، آنچنان که در برابر هر طوفانی پایدار باشی. روزها به تو رسیدگی کردیم، خارها از پای تو برکندیم و آفت ها از تو زدودیم زیرا که این باغبان، رسمی جز آیین مهر نمی دانست. حال درخت کوچکی شده ای و آماده جابجاشدن  از این باغ به باغی دیگر. اکنون باور داریم که بسیار توان مندتر به رشد خود ادامه خواهی داد. برای وجود نازنینت شوری سرشار برای ساختن، ساخته شدن و خوب زیستن آرزو کرده، امیدواریم همیشه سلامت، سرزنده، مهربان و روشن بین باقی ب...
16 خرداد 1395

به سوی جشن خداحافظی مهرآیین

دخترک شش و نیم ساله ی چموش امروزم! سه سال تمام را به آیین مهرِ مهرآیین، شادمانه و سرخوش سپری کردی. با شیوه آموزشی "رجیو امیلیا "  کودکی که از حقش به هیچ عنوان نمی گذره, کوچکترین آزاری رو برنمی تابه و سراپا اعتماد بنفس و جستجوگری ست رو از گهواره ی سراپا مهرش برگرفته ایم, مگه جز این آرزومون بود که حالا چموش خطابت میکنم؟! این آخرین هفته ای ست که با دوستان پیش از دبستانت در تب و تاب برگزاری جشن خداحافظی, ایام خوش مهدکودک رو سپری می کنین. دورانی که من هیچوقت سعادت داشتنش رو توی کودکیم نداشتم و مزه ی نابش رو نچشیده م. شاید برای همینه که مهدکودک تو برام اینقدر مهم بود که بخاطرش از شهرک محل کارم مهاجرت کردیم و برات داس...
12 خرداد 1395

اینک چهل سالگی

اینک در جان پناه چهل سالگی ام ایستاده ام تا نفسی تازه کنم. به راه آمده می اندیشم و نگاهم به قله ای ست که پس ابرها رسیدنم را به انتظار نشسته است.  کوهنورد نیستم ولی به کوه زدن را دوست دارم. شاعر نیستم ولی در هوای شاعرانه, نفس کشیدن را دوست دارم. نوازنده نیستم ولی نواختن احساس را دوست دارم.  شمع نیستم ولی عاشقانه و خاموش, روشنایی بخشیدن را دوست دارم. اصلا خود دوست داشتن را دوست دارم. هزار راه نرفته را نظاره میکنم که هر یک به کجایم می رساند, هزار تصمیمی که به مقتضای انسان بودنم, درست یا نادرست گرفته ام که مرا در این نقطه از زمان و مکان نشانده است... چهل سالگی ام را دوست دارم چرا که موسم برانگیخته شدنم به ...
15 ارديبهشت 1395